laatste...

Laatste week wordt met volle overgang geleefd. Elke reden is goed om te feesten, elke dag is vrij.
Ik had deze week vroege diensten, wat het niet echt makkelijk maakt om ofwel goed uit te gaan, ofwel mijn werk goed te doen, maar ik hou mezelf voor dat ik een gulden middenweg gevonden heb.
Begin van de week etentje van twee belgische meisjes die zondag vertrekken. Veel buitenlanders die afscheid kwamen nemen (belgische meisjes liggen goed in de markt me dunkt) en was begin van uitputtende gelukzaligheid. Dag erna op stage duurde belachelijk lang.
Dag erna seventies party. Mijn voorkeur gaat uit naar die muziek, dus kon ik toch moeilijk laten liggen. Fuif was een van de leukste tot nu toe, dag erna op stage een van de zwaarste. Maar, dat was mijn laatste dag, dus ik kon het me veroorloven niet geslapen te hebben.

Tegen de eerste koffiebreak had ik al vier tassen koffie op, en voelde me lichtjes beven. Ze maken naart schijnt straffe kaffe op dienst.
Tot mijn grote verbazing was iedereen verzameld voor die koffiepauze, dat gebeurt niet altijd. Ineens werd ik op een stoel geduwd.
Aangezien ik verteld heb dat ik geen poffertjes ken, en nooit kibbeling had gegeten (wat ondertussen ook al niet meer waar is) hadden ze voor mijn laatste dag een verse haring gekocht, die ik mocht opeten. Dit heeft niets met die kibbeling te maken, waarom die haring, snap ik ook niet. Wat ik wel kan zeggen, is dat zo’n rauwe haring op een koffievolle maag die al meer dan 24 uur meegaat, niet echt goed valt. Wat meer is: daarna poffertjes (warme kleine pannekoekjes, met suiker) zorgen niet echt voor de goede werking van die maag.

Maarr, dat was allemaal geen probleem. Sterke maag, sterke bouw (Tempel é). Ze hadden ook nog een afscheidscadeau gekocht. Tot mijn grote verbazing haalde ik ineens twee klompen uit die zak, gesigneerd en al. Natuurlijk klompen aangedaan, en zo ff de patiënten verzorgd. Eén patiënt heeft me zelfs de klompendans aangeleerd (of proberen aan te leren)
Op zich was dit de leukste stagedag in mijn carrière, fysiek zowat de zwaarste.

Deze avond wordt koninginnenacht ingezet, zaterdag koninginnedag gevierd. Daarna is er alleen nog maar het vooruitzicht naar huis te komen, want de meeste buitenlandse studenten zijn op reis, naar huis of gewoon weg. (meivakantie hier).
Het is een dubbel gevoel. Op zich kom ik graag naar huis, aan de andere kant wil ik hier niet weg. Als ik het zo bezie zijn dat twee positieve kanten, en is dat een luxegevoel, eigenlijk.

Waarschijnlijk het laatste bericht dat ik hier post,
Maar nog altijd truly yours,
Jan