Nieuwe horizonten
Door: jan
Blijf op de hoogte en volg Jan
10 Juni 2010 | Congo, Democratische Republiek v, Elizabethstad
Heb gisteren te horen gekregen dat ik morgen naar Mokambo kan vertrekken. Naast de blijdschap en euforie voor weer nieuwe avonturen, overheerst vooral droevigheid. We zijn volop bezig met de repetities (dans en theater) voor het reconnaissance feest van vrijdag, morgen dus. Heb daarom gevraagd of mijn vertrek niet kan wachten tot zaterdag.
Esperons!!
Zou dus de komende maand in Mokambo gaan vertoeven. Mijn spel- en trip plannen met de kids vallen dus ook in het water. Figuurlijk natuurlijk, want het is droog seizoen, en nog geen druppel geregend sinds ik hier ben.
Toen ik het vertelde had ik ineens iedereen rond mij. Of ik echt moest vertrekken? Heb gezegd dat ik daar kan werken als verpleegkundige, en hier niet. Ineens verschillende vingers en voeten in mijn gezicht met schrammen en scharen… Die moest ik ook verzorgen, of dat niet genoeg was om hier te blijven...
Was het maar waar!
Gisterenavond na de repetitie hebben de oudsten een CD opgezet (stiekem ontvreemd van een der zusters hier) (sssht). Ik werd in een stoel geduwd, en daar zongen ze voor mij mee ‘j’ai perdu mon amour’ en ‘je resterai ta meilleure amie’
Krop in de keel. Onnoewezel joeng! Ik ga ze missen, vertrek niet graag, neem niet graag afscheid. Wil er niet aan denken wat dat in september zal geven.
Mokambo zou maar voor een maand zijn, dus heb ik nog hopen tijd achteraf. Maar toch.
Ondertussen is de computer drie keer uitgevallen en heb ik te horen gekregen dat ik pas zaterdag zal vertrekken. Zo kan ik toch nog meevieren, en bezie ik het natuurlijk als mijn eigen kleine afscheidsfeestje. Aangezien de rest van mijn verslag nu ook verdwenen is, heb ik totaal geen zin om dat te hertypen.
Wat ik dan nog wel wil meegeven; de tuberculose van Kaba is na zes maand behandelen erger geworden, wat betekent dat ze nu een behandeling van 8 maanden krijgt en apart moet slapen. De andere kinderen moeten nu ook nagekeken worden, wat een financiële verrassing is van 150 000 Kongolese frank oftewel 150 euro.
Verder ging ik nog uitgebreid en plastisch mijn bezoek aan de poliklinik van de paters beschrijven, de universiteit van Lubumbashi en weetikveel wat allemaal nog. Ik zal het wel vertellen als ik terug thuis ben ;p
Kort deze keer, maar wie weet vanuit Mokambo toch een al dan niet goede verbinding, dus vanuit de echte broes een gedetailleerd verslag.
Op naar nieuwe avonturen
Liefs
Jan
Esperons!!
Zou dus de komende maand in Mokambo gaan vertoeven. Mijn spel- en trip plannen met de kids vallen dus ook in het water. Figuurlijk natuurlijk, want het is droog seizoen, en nog geen druppel geregend sinds ik hier ben.
Toen ik het vertelde had ik ineens iedereen rond mij. Of ik echt moest vertrekken? Heb gezegd dat ik daar kan werken als verpleegkundige, en hier niet. Ineens verschillende vingers en voeten in mijn gezicht met schrammen en scharen… Die moest ik ook verzorgen, of dat niet genoeg was om hier te blijven...
Was het maar waar!
Gisterenavond na de repetitie hebben de oudsten een CD opgezet (stiekem ontvreemd van een der zusters hier) (sssht). Ik werd in een stoel geduwd, en daar zongen ze voor mij mee ‘j’ai perdu mon amour’ en ‘je resterai ta meilleure amie’
Krop in de keel. Onnoewezel joeng! Ik ga ze missen, vertrek niet graag, neem niet graag afscheid. Wil er niet aan denken wat dat in september zal geven.
Mokambo zou maar voor een maand zijn, dus heb ik nog hopen tijd achteraf. Maar toch.
Ondertussen is de computer drie keer uitgevallen en heb ik te horen gekregen dat ik pas zaterdag zal vertrekken. Zo kan ik toch nog meevieren, en bezie ik het natuurlijk als mijn eigen kleine afscheidsfeestje. Aangezien de rest van mijn verslag nu ook verdwenen is, heb ik totaal geen zin om dat te hertypen.
Wat ik dan nog wel wil meegeven; de tuberculose van Kaba is na zes maand behandelen erger geworden, wat betekent dat ze nu een behandeling van 8 maanden krijgt en apart moet slapen. De andere kinderen moeten nu ook nagekeken worden, wat een financiële verrassing is van 150 000 Kongolese frank oftewel 150 euro.
Verder ging ik nog uitgebreid en plastisch mijn bezoek aan de poliklinik van de paters beschrijven, de universiteit van Lubumbashi en weetikveel wat allemaal nog. Ik zal het wel vertellen als ik terug thuis ben ;p
Kort deze keer, maar wie weet vanuit Mokambo toch een al dan niet goede verbinding, dus vanuit de echte broes een gedetailleerd verslag.
Op naar nieuwe avonturen
Liefs
Jan
-
10 Juni 2010 - 18:33
Liesbeth:
hey jan,
naar ik kan lezen in al je verslagen heb je het echt wel naar je zin ginder en valt het beter mee dan de eerste keer. als ik je foto's zie zou ik willen dat ik ook daar was. veel groetjes en tot binnekort ! ( are als je nog wilt terugkomen e)
-
10 Juni 2010 - 19:20
Lien:
Wow Jan! Medelevende tranen in de ogen bij je verhaal.. ik voel al mee hoe zo'n afscheid zou voelen, tegelijk een nieuw begin! De foto's waarin ik mee mocht kijken vind ik super schoon.. de jan. Enjoy man! -
11 Juni 2010 - 07:41
Marc:
Dag Jan,
goede reis, ondanks de tussentijdse nostalgie die je te pakken heeft, zo te lezen. Goede reis naar je 'echte bestemming'. Je vernam al dat je daar in Mokambo hoogstwaarschijnlijk een opvolgster krijgt 'via Don Bosco'?
Hier maken wij ons op voor verkiezingen, het WK, de zomervakantie (alleen maar stom van die examens die daar altijd vóór liggen) én van op afstand la fête de l'indépendance chez toi. We sturen Albert II met pakjes. Ciao, tot verder. -
14 Juni 2010 - 12:57
Silke:
mooie foto's en een ontroerend verhaal. Succes bij je volgend deel van het avontuur! We denken aan je..x -
15 Juni 2010 - 18:32
Jacoby:
Heel veel succes komende maand Jan, en geniet met volle teugen van je 'afscheidsfeestje'.
Enne, afscheid nemen bestaat niet (lied van Marco Borsato, maar das om te luisteren over een paar maanden als je weer in de bewoonde wereld bent.
Liefs uit Colombia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
