Ja broeder, nee broeder...

Op stage loopt alles ook wel lekkerrrrrr. Ze verwachten dat ik deze week twee patiënten voor mijn rekening neem. Ik heb gehoord dat ze van Belgen nogal veel verwachten (goede ervaringen, goede werkers), dus euhm, als we vanaf nu niet meer naar Groningen mogen gaan...
Er loopt een meisje van het laatste jaar ook stage op Cardiologie, en het is wel interessant om te vergelijken. Dit is haar eerste ziekenhuisstage bijvoorbeeld. Er is daar geen plaats om in het ziekenhuis stage te doen, dus iedereen heeft maar 1 stage int ziekenhuis. De stages duren hier ook veel langer dan bij ons. 1 stage duurt zes maanden, bij ons ‘maar’ zes weken.
Nuja, hier werken ze dan weer maar vier dagen, geen weekends. Een systeem waarin ik me gedurende de erasmusperiode gerust kan vinden.
En natuurlijk is er de stagevergoeding als groot verschil. Niet dat ik er wakker van lig, maar ik zou niet klagen moesten ze dat in België ook doen.

Er zijn ook verschillen in handelingen. Bloed wordt getrokken door een labo.Telkens komt er dus iemand vant labo om dat te doen. Je zou dan denken dat het wel goed loopt, maar ik heb zin om die naald over te pakken en te laten zien hoe het echt moet. Sommige patiënten worden echt gemarteld, niet om aan te zien hoe ze met die naald gaan peuteren...

Studenten mogen ook geen IV medicatie geven hier, wat ik raar vind, want subcutaan cytostatica toedienen mag ik wel doen. (Hier, ga jij dit even doen?) Ook handelingen ivm infuus mag ik niet doen, maar ben van plan dat eventjes te gaan bepleiten en toch wat meer vrijheid van handelen te krijgen (onder toezicht wel te verstaan)
Nog een bedenking, want ik begin zelf te twijfelen aan hoe het nu allemaal net moet. Als hier een infuus afgesloten wordt, koppelen ze dat af, en zetten ze gewoon een dopje derop. Bij AB bijvoorbeeld dat driemaal daags gegeven wordt voor een half uur. Bij ons hepariniseren ze dat toch? Of ben ik zo verkeerd? En als dat dan wat verstopt is: gewoon gezellig de spuit pakken en doorspuiten. Dat is toch iets wat ik niet geleerd heb te doen!! Nuja, als dit fout is, gelieve eventjes te vermelden. Als ik dan ga verkondigen hoe ze dat in België doen, dat het tenminste juist is wat ik zeg.

Wat ik wel leuk vind, is dat verpleegkundigen ofwel zuster, ofwel broeder worden genoemd. Dat maakt mij dus broeder Jan. Ik denk dat ik die titel maar hou als ik ooit terugkeer naar ons Belgenlandje  Het klinkt alsof ik bij een of andere geheimde orde hoor.
Ik heb niet veel nodig, dus in gedachten plaats ik me 1000 jaar terug, en ben Broeder Jantinus die de zware taak heeft de zieken te verzorgen met de nieuwste kruidentechniek waarvan ik alleen het geheim ken. Ergens in de loop van het spannende verpleegavontuur word ik dan ontvoerd omwille van mijn kennis, waarna ik geheel volgens McGyver-stijl terug ontsnap. Op het einde van het verhaal maak ik dan de vader van een of andere gangster terug gezond, en alom zal mijn naam geprezen zijn...
Nuja, gedachten gaan snel als je eventjes niets te doen hebt 
Dit was het weeral. Morgen een nieuwe dag, een nieuwe gebeurtenis. Up and at’ em!
Many greetings
Kussen alom
Knuffels ook
Jan