halfweg

Een tijdje geleden dat ik mijn belevenissen hier verhaald heb. Mijn excuses daarvoor, heb eigenlijk geen tijd gehad om wat neer te pennen. Maar vandaag ben ik halfweg mijn verblijf hier (een donkere dag van besef) en vind ik het nodig gebeurtenissen so far verder te schetsen.

Eigenlijk ziet het leven er nog altijd hetzelfde uit Als je de hele grote lijnen bekijkt is er weinig variatie: ik doe stage van maandag tot donderdag. Donderdag is iedereen te moe om uit te gaan van de voorbije drie dagen, maandag en woensdag zijn namelijk dé internationale uitgaansdagen (die ik dus altijd mis). Donderdagavond is chill avond: filmpje zien, irish coffe drinken, gezellig wat onnozel doen (nooit moeilijk, altijd leuk)...
Vrijdag en zaterdag zijn dan de dagen dat ik ook eens kan meegaan, en ik sleur dan zoveel mogelijk mensen mee (of zij sleuren mij mee), maar over het algemeen gebeurt het allemaal maandag en woensdag.

Voorbije vrijdag en zaterdag waren wel echte feestjes. Vrijdag St patricks party. Natuurlijk int groen gekleed (bericht speciaal aan Pieter: jawel: de groene polo!) klaar voor een nacht rock’n roll, salsa, 70’s en 80’s, overgoten met veel bier (soms letterlijk te nemen)
Ik mag dan geen ritme hebben, niet flexibel zijn, geen danspasjes kennen, de maat niet kunnen houden, maar laat ik mij daar ook totaal niks van aantrekken. Heb daar het beste in mij naarboven gehaald, mits een kleine dronk voor moed ;) en mij totaal gegeven. Was achteraf dan ook père total, maar voldaan.

Tegen halfacht gaan slapen, rond drie uur opgestaan. Dagen vliegen toch snel voorbij denk je dan. Gelukkig zijn de nachten wat langer, dat compenseert.
Die zaterdag dus terug feestje. En wat voor één. Belgische Bier avond (aka Belgian Beer Nicht) Bart en Steven waren in België bier gaan halen ( paar bakken duvel, jupiler en stella). Aangezien we iedereen hebben aangeraden/geadviseerd, in een enkel geval met lichte dwang, om Duvel te drinken, is het misschien makkelijker om in te beelden wat voor feestje dat was.
Veel mensen beter leren kennen, goede nacht gehad, goed geamuseerd, vrienden voor het leven gemaakt. Plannen om elkaar op te zoeken, een wereldreis te maken, met elkaar te trouwen, uit te gaan, te sporten, elkaar nooit uit het oog te verliezen. Allemaal hechte vrienden, banden gesmeed, united by beer. Spijtiggenoeg was iedereen dat smorgens (lees smiddags) vergeten, en zodoende kunnen we alles weer opnieuw opbouwen. Nu, geloof het of niet, maar vooral de heropbouw is het interessantste ;)
Gelukkig zijn er dan nog altijd de foto’s en de filmpjes voor diegenen die de beschamende momenten niet meer kunnen/willen herinneren. Zo hebben we een mooi fragment van Thomas en Mauricio (onze mexican loverboy) die elkaar passioneel kussen. Thomas was in een goede bui denk ik, want die heeft zowel jongens als meisjes laten proeven van zijn lippen.
Ik zat achter de bar, en aangezien het al wat later was, en niemand nog helder, heb ik em nog een gratis pintje gegeven. Hij was me daar wel héél dankbaar voor, en heeft me dan ook tot viermaal toe “terugbetaald”. Ik weet niet of ik dat nu een compliment moet vinden, of me zorgen moet gaan maken...

Zondag verjaarde Lucia, en de russische meiden wilden iets speciaals doen. Ze hadden er niet beters op gevonden een dans uit te vinden. Zeer mooie, oosterse dans. Het grappige is, dat wij (Bart, Steven, Ik) die gedanst hebben. Waarom, dat weet ik niet, evenmin weet ik hoe we daartoe gekomen zijn. Wat ik wel weet is dat we zeer schaars gekleed ons beste ritme uit ons stijve lijf probeerden te halen. Gelukkig was er naast Lucia zowat de hele container, zodat dit moment nooit zal verloren gaan, en ik daar dagelijks mee geconfronteerd wordt. Lucia was wel blij, en das dan toch het belangrijkste, niet?
Het was zondag later, en maandag pijnlijker om zo vroeg op te staan. Op een of andere manier is maandag altijd de meest moeilijke dag van de week. I don’t like Mondays...
Maar gelukkig ga ik vanavond de nacht in (nachtdienst welteverstaan) Vermoedelijk ligt dat ritme me meer.

Verder is het leven aangenaam. Geen stress om ergens op tijd te komen (zelfs op stage zien ze niet op een kwartier...) Als je ergens te laat komt, blijkt dat ze op je gewacht hebben. Alles is hier gemoedelijk, rustig, en het straalt genieten uit. Ik zit al halfweg denk ik dan... En de gedachte die daar meteen bij aansluit is dat ik verslagen moet maken, en dat eindwerk moet afmaken, terwijl ik al halfweg zit. Nu, als de stress groter wordt, zal de verantwoordelijkheid de overhand halen, althans, daar hoop ik op.


Greetings
Jan