Kleurrijke week

Met alweer een stralende zon de nieuwe week gestart! Het is ongelooflijk hoe mooi het hier kan zijn en ik zit dan nog in de hoofdstad, kan niet wachten om naar het noorden te gaan!

Eerste week is verder rustig verlopen. Er is een wissel van de Security officer geweest. De ene gaat naar Irak, de andere komt van Congo. Kortweg het inruilen van de ene breedgeschouderde macho voor de andere. Heb dan ook mijn security briefing gekregen van de nieuwe, Mike. Een afrobrit met een gespierd bovenlijf. Ook fascinerend om te zien hoe zo'n stoere militaire kerel begint te stotteren als hij mij alle do's en dont's van uganda moet uitleggen! Geeft mij, tengere witte belg, dan weer een goed gevoel. Toch, aardige kerel en hij woont in het appartement naast mij dus zeker iemand om te vriend te houden!

Ben mezelf deze week verder gaan voorstellen, want zo in een kantoortje blijven zitten das niks voor mij. Ben dus bij iedereen langsgeweest om eens te babbelen. Heb ontdekt dat ik de jongste persoon hier ben en dat vooral de dames dat niet erg vinden. Heb de huwbare leeftijd en ben blank, wat erop neerkomt dat ik rijk ben in hun ogen! Heb dus nog leuke weken in het vooruitzicht ;)
De werking van dit orgaan lijkt me vooral ingewikkeld maar ze vinden het fantastisch als ik vraag wat ze eigenlijk doen en om dat uit te leggen. Belangrijkste doel hier is het onderzoeken van de wreedheden die het Leger van de Heer beging de voorbije jaren zodat als ze Kony en zijn officiers arresteren, ze voldoende bewijsmateriaal hebben. Ze ondervragen vooral getuigen en slachtoffers en daarrond is een hele structuur gebouwd. Sommige verhalen zijn ronduit verschrikkelijk en het is bijna niet te geloven dat dit schering en inslag is.
In het begin dacht ik ook nog in termen van goed en slecht. Het Leger van de Heer is slecht en het bestuur van dit land wil daar iets aan doen, das goed dus. Alleen is het nationale leger ook niet echt lief en in hun zoektocht of strijd begaan ze evenveel zoniet gruwelijker zaken. Bestuur in Afrika is kiezen tussen het minst van twee kwaden, en zelfs dat is fout want vaak is er niks te kiezen...
Op het nieuws horen we ook vaak zoiets, en vaak luisteren we dan met een half oor, zeggen misschien nog een keer 'amai das daar erg' om vervolgens uit te kijken naar het volgende programma op TV! Ben ervan verschoten hoe écht en onwaarschijnlijk dit aanvoelt en hoe onverschillig ik daar thuis over dacht!

Desalniettemin is iedereen hier vriendelijk, behulpzaam en ongelooflijk kleurrijk. Zit dan ook in de stad waar je niks merkt van die hele gruwel en het leven vooral op z'n Afrikaans verderbruist!

Smiddags ga ik vaak te voet de stad in. Heb wel een driver die me kan brengen, maar wandel liever om mijn zintuigen ten volle benutten. Gasten zijn meestal verwonderd als ik de deur uitga. Walking today? Niiice, fiiine (naaaais, faaain) gevolgd door een grote lach die zoveel betekent als 'domme blanke man gaat hier es ff wandelen als het warm is...'
Doe dan ook meestal inkopen en I can assure you, als je dan met pak en zak terugwandelt kruipt het zweet tot in mijn bilnaad (om toch maar even plastisch te worden)
In het weekend ga ik dan ook wat wandelen, de straat op, en ik hou niet van steden, te druk, teveel volk, te bebouwd, maar hier bloeit mijn hart pas echt open als ik van de hoofdweg afga en de kleinere stoffige wegen insla. Lokale shops staan hier zij aan zij, elk niet groter dan 2 op 2 meter, een groot houten plakaat bovenop die barak en als het meezit een tandeloze man die u graag verderhelpt! Als het meezit :)

Ook als ik naar mijn appartement wandel, is dat via een stoffige zandweg, vol bulten en vooral putten. Passeer dan kinderen die van smorgens al met een buitenband van nen auto aant spelen zijn, schichtig omkijken als ze mij zien, en dan beginnen wuiven. Sommige durven zelfs met ondeugdende pretoogjes 'mzungu'roepen wat zoveel betekent als 'witte' en kan dan niet anders dan vrolijk lachend verder wandelen.

Nachten zijn hier ongelooflijk warm tenzij het regent. Vrijdagnacht was er zo'n geweldig onweer, nooit meegemaakt. Ben wakker geworden en opgestaan om dit te aanschouwen, toch een beetje bang voor de kracht waarmee de regen en wind op alles aan het inbeuken was. Geweldige ervaring!
Nog zo'n angstige-geweldige ervaring kwam zaterdagavond, toen ineens de elektriciteit uitviel. Zoiets gebeurt een a twee keer per week,voor de hele streek, wat ik toen nog niet wist. Meteen viel ook alle geluid weg zodat het donker en stil was.
Beeldt u in, dat ge ineens in donker Afrika zit, alleen nog maar krekels hoort, en niks ziet buiten de maan en de sterren en uzelf afvraagt of die altijd zoveel licht geven. Fantastisch gevoel, ben zo even blijven staan kijken, dan toch maar een zaklamp gaan zoeken. Beter niet gedaan, want daar komen natuurlijk al die rotbeesten op af. Ook een kakkerlak op strooptocht tegengekomen die dacht dat de kust veilig was, helaas voor hem was zijn trip van korte duur.

Zoveel te vertellen eigenlijk! Heb dit weekend mijn was ook gedaan. Zelf! Met de hand! Ben nog op zoek gegaan naar een plaatselijk riviertje, maar bij gebrek aan, toch maar in de pompbak gedaan. Back to basics! En de verhouding water-waspoeder zal wel niet helemaal correct zijn, maar ik draag mijn onderbroek toch met een zekere fierheid nu! Ook, de speciale band die je dan met je kleren ontwikkelt is er eentje voor het leven ;p ;)

Heb besloten dat ik in het weekend niet kook en dus gewoon uit eten ga. Vooral zondag dacht ik eens stoer te doen en iets lokaals te proberen. Tilapia is hier dé vis bij uitstek. Deze vis wordt gevangen in het Victoriameer en is economisch zeer belangrijk (voor Tanzania vooral). Dat de tilapia (oftewel de baars, in dit geval de nijlbaars) in de jaren 50 is uitgezet in dit meer, een rijke fauna van ongeveer 2500 vissoorten heeft opgevreten en zo hét schoolvoorbeeld is van hoe een vreemde soort een heel ecosysteem naar de knoppen heeft geholpen, om nog maar te zwijgen over de armoede bij de lokale vissers en de stinkend rijke exporteurs die het veroorzaakt heeft, liet ik even naast mij liggen, en wou toch weten hoe dit smaakte!
Nu meen ik te weten waarom die dienster zo raar lachte toen ze mijn bestelling opnam want ik kreeg echt de hele vis op mijn bord. Een vis, twee handen groot, in zijn totaliteit gebakken! TOTAAL! Dus kop met ingezonken ogen, schubben, vinnen, staart, alles! Heb mijn best gedaan om er zoveel mogelijk van op te eten, wou dit toch proberen, en ik pluk daar natuurlijk vandaag de vruchten van in de vorm van interne rommelingen, maar het was het waard natuurlijk. Alles hier is het waard!! ;)

Net voor het weekend stuurde Mike nog een mail. Al Shabab, een groep van Somalische islamieten, had een aanval gedaan op de luchthaven van Mogadishu (Somalië) om te verhinderen dat hun President naar een bijeenkomst van de Afrikaanse Unie zou komen, die doorging in Kampala. In respons heeft de legereenheid van de AU natuurlijk Al Shabaab onder vuur genomen, die op hun beurt dan weer verkondigde een tegenaanval te doen in Kampala of Bujumbura, aangezien het leger van de AU in Somalië voornamelijk uit soldaten van Uganada en Burundi bestaat.
Er zijn dit weekend evenwel geen aanslagen geweest en de bijeenkomst van de AU is alweer voorbij. Maar als laatste mail op een vrijdagavond net voor het weekend kan dat tellen vond ik! Gelukkig zit Mike in het appartement naast mij en weet ik het als eerste als er iets gebeurt!

Wil ook graag meedelen dat ik mijn eerste nachten met Juliette heb doorgebracht. Juliette stond opeens in mijn kamer en aangezien ze niet meer wegging heb ik besloten dat ze mocht blijven. Juliette is een kleine gekko die vooral meer schrik heeft van mij dan ik van haar, maar ze draait wel bij!

Zo, ik ga weer een week lang al mijn zintuigen openzetten en genieten van deze ongelooflijke ervaring!
Ga jullie goed
Liefs
Jan